Η ομιλία του Ερντογάν για τα εκατό χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας περιείχε, μεταξύ άλλων, και μια προκλητική για την Ελλάδα αναφορά στην «οθωμανική» Θεσσαλονίκη, η οποία δικαιολογημένα προκάλεσε αντιδράσεις στην Ελλάδα – ενόψει μάλιστα του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας, που θα συνέλθει σε έναν περίπου μήνα στην ίδια πόλη.

Στην πραγματικότητα (και) με αυτή την ομιλία του ουσιαστικά επαναδιατύπωσε το όραμά του για τον «τουρκικό αιώνα», το οποίο περιλαμβάνει – μεταξύ πολλών άλλων – τη «Γαλάζια Πατρίδα» και τα «σύνορα της καρδιάς του».

Η νεοοθωμανική Τουρκία υπηρετεί με κάθε τρόπο το αυτοκρατορικό της όραμα:

● Συστρατεύεται με όλους τους εχθρούς της Δύσης (Κίνα, Ρωσία, Ιράν κατά πρώτο λόγο), αλλά ταυτόχρονα συγκρούεται μαζί τους όπου και όταν οι ανάγκες της το επιβάλλουν. Ταυτόχρονα όμως παραμένει η μόνη διπλωματικά προσβάσιμη χώρα όταν υπάρχει ανάγκη διαμεσολάβησης ή διευθέτησης πολιτικών ή τεχνικών ζητημάτων – όπως τα σιτηρά της Ουκρανίας.

● Από τη μια θέλει να είναι η ηγέτιδα του σουνιτικού κόσμου και του ριζοσπαστικού Ισλάμ και δεν διστάζει να υπηρετεί τα συμφέροντά της ακόμη και συνεργαζόμενη με το Ισλαμικό Κράτος, αλλά ταυτόχρονα παραμένει ενεργό μέλος του ΝΑΤΟ και διατηρεί όχι μόνο ισχυρά ερείσματα στο αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ – παρά τις σοβαρές ενστάσεις για τα εξοπλιστικά της θέματα – αλλά και πλήρεις οικονομικές σχέσεις με τις ΗΠΑ.

● Για την Ευρώπη αποτελεί έναν βραχνά λόγω της ισχυρής επιρροής που ασκεί σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς ισχυρών χωρών στη Γηραιά Ήπειρο και του διαρκούς εκβιασμού με επίκεντρο το μεταναστευτικό. Την ίδια ώρα όμως αποτελεί κύριο επενδυτικό προορισμό – τον πρώτο για κάποιες χώρες – και αποτελεί μεγάλη αγορά για τα ευρωπαϊκά προϊόντα.

Η Τουρκία επιζητεί σχέσεις με όλους, αλλά με τους όρους της. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο το ότι είναι – οικονομικά, στρατιωτικά, γεωγραφικά – πολύ μεγάλη για να χαθεί για τη Δύση. Κρατάει χαρτιά για τον εαυτό της και τα καίει όποτε και όπως της κάνει κέφι – όπως με την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Σε αυτήν τη βάση ασκεί και την πολιτική της στα ελληνοτουρκικά. Γνωρίζει άριστα ότι σε κάθε διένεξη οι ηγεσίες του ΝΑΤΟ – εκνευριστικά θετική προς την Τουρκία διά του Στόλτενμπεργκ – και των ΗΠΑ θα είναι, στην καλύτερη για τα ελληνικά συμφέροντα περίπτωση, «συμβιβαστική». Θυμόμαστε τα Ίμια και τη σημαία που πήρε ο άνεμος…

Για την Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι εκτός από την αγορά χρόνου με στόχο την ισχυροποίησή της – οικονομική, πολιτική, στρατιωτική, δημογραφική κ.λπ. Μέχρι τότε κάθε παραχώρηση όχι μόνο δεν θα προσφέρει ανάσα, αλλά θα ανοίξει ακόμη περισσότερο την τουρκική όρεξη.

Διαβάστε επίσης

Το ΚΚΕ είναι και έντιμο και ιστορικά συνεπές!

ΗΠΑ – Τουρκία και η ελληνική «γλώσσα»

Βρυξέλλες: Η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα των μουσουλμάνων!