Κάθε κόμμα εξουσίας έχει ένα νικηφόρο αποτέλεσμα στις εκλογές όταν θέτει με πειστικό τρόπο απέναντι στους πολίτες τα διλήμματα, τα διακυβεύματα αλλά και τις πολιτικές διαχωριστικές γραμμές  με τα υπόλοιπα κόμματα.

Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πολύ καθαρά στις διπλές εκλογές της περασμένης άνοιξης αλλά και στην πρώτη του ομιλία στη Βουλή κατά την διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων είχε μιλήσει για τον πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό που θα ήταν η κεντρική στρατηγική και επιδίωξη της νέας θητείας του αλλά και για τις μεταρρυθμίσεις ως μέσο και όχημα για να αντιπαρατεθεί  με τις στρεβλώσεις του παρελθόντος που εμποδίζουν τον εθνικό βηματισμό του μέλλοντος.

Αυτό το αφήγημα τους πρώτους μήνες της δεύτερης τετραετίας θάμπωσε  πρόσκαιρα και λόγω αρρυθμιών της κυβέρνησης αλλά και λόγω εξωγενών παραγόντων.

Οι πολιτικές επιλογές όμως των τελευταίων εβδομάδων δείχνουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αποφασισμένος και να κερδίσει το χαμένο χρόνο του προηγούμενου διαστήματος και να θέσει ξανά πιο εμφατικά την διαχωριστική γραμμή που θέτει εκείνον και τη Νέα Δημοκρατία στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις στο πεδίο της άρνησης, της οπισθοδρόμησης και του όχι σε όλα.

Το φορολογικό νομοσχέδιο, η επιστολική ψήφος που θα ισχύσει καθολικά για πρώτη φορά στις ευρωεκλογές, οι αλλαγές στον ποινικό κώδικα, οι αλλαγές που έρχονται στην υγεία, η δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων με νόμο που θα ξεπερνά πρόσκαιρα τα συνταγματικά εμπόδια μέχρι να ξεκινήσει η αναθεώρηση του Συντάγματος,  η είσοδος της τεχνητής νοημοσύνης στην λειτουργία του δημόσιου  είναι κάποιες πρώτες κινήσεις που ορίζουν αυτή τη στρατηγική επιλογή του πρωθυπουργού.

Και αυτή την επιλογή ο κ. Μητσοτάκης την περιέγραψε χθες στην ομιλία του στη Βουλή με τη φράση   “Πολιτική ευθύνη σημαίνει και πολιτικό θάρρος απέναντι σε οποιοδήποτε πολιτικό κόστος”.

Και αυτή η φράση δεν περιλαμβάνει μόνο “κυβερνητικό πατριωτισμό” αλλά και γνώση με βάση τόσο τις δημοσιευμένες όσο και τις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις ότι το πολιτικό θάρρος φέρνει θετικό πολιτικό αποτέλεσμα για τη Νέα Δημοκρατία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τελευταίο κύμα δημοσκοπήσεων στα τέλη Νοεμβρίου η κυβέρνηση εμφανίζεται να ανακάμπτει, να διορθώνει τα ποσοστά της σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες και να κερδίζει τρεις μονάδες σε όλους τους ποιοτικούς δείκτες παρά το γεγονός ότι η συζήτηση για το φορολογικό νομοσχέδιο ήταν στο φόρτε της.

Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι κέρδισε τις εκλογές όχι μόνο γιατί σε σχέση με τους αντιπάλους του υπερέχει πολιτικά αλλά και γιατί ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που του έδωσε την πλειοψηφία του 41% πιστεύει πως εκείνος μπορεί να μεταρρυθμίσει  πράγματα που για πολλά χρόνια κρατούσαν την Ελλάδα πίσω.

Αυτό λοιπόν το πολιτικό γνώρισμα που του πιστώνει η κοινωνία ο  πρωθυπουργός θέλει να το κάνει ως το κύριο χαρακτηριστικό της δεύτερης τετραετίας και ως την νέα διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και τα υπόλοιπα κόμματα στο κοινοβούλιο.

Και βεβαίως αυτό θα είναι και το αφήγημα στο δρόμο προς τις ευρωεκλογές με τον πρωθυπουργό να δηλώνει αρκετές φορές “αν όχι τώρα πότε; Αν όχι εμείς ποιος;“

Και ο κ. Μητσοτακης γνωρίζει πως αν η σύγκρουση που θα προκαλέσουν οι μεταρρυθμίσεις του είναι ουσιαστική και όχι για τα μάτια του κόσμου, εάν δηλαδή οφελεί  τους πολλούς, έστω κι αν ξεβολεύει κάποιους τότε αγκαλιάζεται από την πλειονότητα της κοινωνίας. 

Άλλωστε δεν είναι τυχαία και τα όσα είχε πει στην πρόσφατη ομιλία του στην πολιτική επιτροπή του κόμματος όταν εξελέγη νέα γραμματέας η Μαρία Συρεγγέλα : “Ας μην ξεχνάμε ότι μία από τις μεγάλες παγίδες της δεύτερης τετραετίας είναι ο συμβιβασμός”.

Και ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι τον  συμβιβασμό φέρνει κυρίως ο φόβος του πολιτικού κόστους. Και θυμάται καλά ο κ. Μητσοτακης ότι ο Κώστας Σημίτης που είχε και εκείνος ως αφήγημα και πολιτική πρακτική τον εκσυγχρονισμό, με  τις τολμηρές επιλογές της πρώτης τετραετίας του έβαλε την χώρα στην ΟΝΕ  ενώ με τους συμβιβασμούς και τους φόβους της δεύτερης  και εκείνος έχασε την πρωθυπουργία και το κόμμα του την εξουσία.

Γι’ αυτό και στις τελευταίες ομιλίες του που απευθύνονται κυρίως στο εσωτερικό του κόμματος του και στους βουλευτές που θα κληθούν να στηρίξουν αυτές τις μεταρρυθμίσεις, μιλά για απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να αναλάβει το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος που στο τέλος της τετραετίας θα μετατραπεί σε μία νέα  ψήφο εμπιστοσύνης όταν οι μεταρρυθμίσεις θα έχουν αρχίσει να δουλεύουν και οι πολλοί  θα δουν τα οφέλη που συνεπάγονται 

Ο πρωθυπουργός εκτιμά ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι το μέσο με το οποίο μπορεί να συντηρήσει  το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης και άρα την πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό περιβάλλον. Από την  άλλη έχει κατανοήσει πλήρως ότι με τις  μεταρρυθμίσεις θα εξακολουθεί  να πρωταγωνιστεί στο χώρο του κέντρου εμποδίζοντας έτσι την πολιτική ανάκαμψη τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και του νέου ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη  ο οποίος εγκαίρως και εκείνος  είχε διαβλέψει πως  η απεύθυνση  στο κέντρο και την κεντροαριστερά μπορεί να δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ το νέο αίμα που επειγόντως έχει ανάγκη.

Όμως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι και το ΠΑΣΟΚ στην στρατηγική του επόμενου διαστήματος που επεξεργάζεται έχει αποφασίσει να βάλει στην ρητορική του τη λέξη μεταρρυθμίσεις ως επιλογή αλλά και ως κυβερνητική προοπτική εάν και όποτε αυτή  υπάρξει.

Ο Πρωθυπουργός λοιπόν με πράξεις και όχι με λόγια επιχειρεί τον καθαρό προσδιορισμό της πολιτικής του εικόνας και παρουσίας ως του πραγματικού μεταρρυθμιστή που ψηφίστηκε γι’ αυτό το πολιτικό του γνώρισμα. Και είναι αποφασισμένος αυτό το γνώρισμα να μην το εκχωρήσει σε κανέναν άλλον που το εποφθαλμιά.

Διαβάστε επίσης:

ΠΑΣΟΚ: Γιατί ο Ανδρουλάκης θα «συντηρεί» τη συζήτηση για μεταγραφές και συνεργασίες 

Ελληνοτουρκικά: συγκυρία για προσέγγιση

Νέα Αριστερά: Το σήμα της εκκίνησης δόθηκε, τα δύσκολα είναι μπροστά