Ο πίνακας The Lovers II (1928, λάδι σε καμβά), απεικονίζει δυο άτομα που έχουν «κλειδώσει» την αγκαλιά τους. Οι φιγούρες φιλιούνται όμως τα πρόσωπά τους είναι καλυμμένα από δυο πέπλα. Η ανδρική φιγούρα φορά μαύρο κοστούμι και γραβάτα με μασίφ λευκό πουκάμισο. Αγκαλιάζει μια γυναίκα ντυμένη με κόκκινο, αμάνικο ρούχο με λευκή επένδυση. Το  μαυρισμένο χέρι της γυναίκας είναι εκτεθειμένο. Ο άνδρας βρίσκεται σε κυρίαρχη θέση σε σχέση με τη γυναίκα. Γέρνει το κεφάλι της προς τα πάνω ενώ εκείνος σκύβει για να την φιλήσει. Και οι δύο μορφές έχουν ένα υπόλευκο πέπλο που καλύπτει πλήρως το πρόσωπο και το λαιμό τους. Και στις δύο φιγούρες τα πέπλα είναι σφιχτά στο μπροστινό μέρος του προσώπου και στην κορυφή του κεφαλιού και στη συνέχεια χαλαρώνουν προς τα πίσω. Το πρόσωπο της γυναίκας γέρνει ελαφρά προς τα αριστερά κάνοντας τον αγαπημένο της πιο εμφανή και αποκαλύπτοντας το ξεχωριστό περίγραμμα της μύτης του.

Το έργο  «The Lovers II», όπως φαίνεται κι από το όνομά του, ανήκει σε μια σειρά τεσσάρων πινάκων του Βέλγου καλλιτέχνη René Magritte. Ο πρώτος πίνακας της σειράς απεικονίζει δυο ανθρώπους με τα ίδια χρώματα ρούχων όπως και ο δεύτερος, αλλά με διαφορετικό background (ο πρώτος τους δείχνει στην φύση, ο δεύτερος σε ένα δωμάτιο) να ακουμπούν στωικά τα κεφάλια τους. Στους Lovers ΙΙΙ και ΙV τα πέπλα δεν υπάρχουν. Μπορούμε να υποθέσουμε πως το ζευγάρι είναι το ίδιο με τους προηγούμενους. Όμως υπάρχει και σε αυτούς μια ιδιαιτερότητα. Ο άντρας δεν έχει σώμα.

Υπάρχουν πολλές ερμηνείες θεωρίες. Η πρώτη λέει πως η γυναίκα είναι ολόκληρη στον πίνακα καθώς δίνεται στον άνδρα ψυχή τε και σώματι ενώ βλέπουμε μόνο το κεφάλι του άνδρα γιατί το σώμα κι επομένως η καρδιά του είναι με άλλη. Είναι μια σκηνή προδοσίας ή απλά μια εκδοχή της απίθανης σχέσης των δύο; Παρόλο που οι εραστές φαίνονται πιο ικανοποιημένοι καθώς αγκαλιάζονται ή φιλιούνται χωρίς τίποτα ενδιάμεσο, θα μπορούσαν πραγματικά να τα καταφέρουν χωρίς το σώμα του άντρα;

Μία άλλη θεωρία αφορά στην τραγική ζωή του καλλιτέχνη. Όταν ο René Magritte ήταν δεκατριών ετών, η μητέρα του αυτοκτόνησε και το σώμα της βρέθηκε στο Sambre, και πιθανολογείται ότι είχε το νυχτικό της γύρω από το πρόσωπό της. Όπως είπε, δεν έμαθε ποτέ «αν είχε καλύψει τα μάτια της με αυτό για να μην δει τον θάνατο που είχε επιλέξει ή αν τα ρεύματα είχαν τυλίξει το νυχτικό στο πρόσωπό της». Το γεγονός όπως είναι φυσικό σφράγισε την ζωή του καλλιτέχνη μ’ ένα βαθύ τραύμα. Όταν τη βρήκαν, ο πατέρας του φίλησε τη νεκρή γυναίκα του στο στόμα μέσα από το σεντόνι…  

Έτσι, από αυτή τη σκοπιά, οι πίνακες αποκτούν μιαν άλλη διάσταση. Αυτή η στιγμή οικειότητας αποδίδεται με ένα θέαμα αποξένωσης, ασφυξίας, ακόμη και θανάτου. Οι ερωτευμένοι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν ή να αγγίξουν ο ένας τον άλλον. Το ύφασμα κρατά τις δύο φιγούρες χωριστά. Υπό αυτό το πρίσμα θα μπορούσαμε να πούμε πως στα δύο τελευταία έργα, οι φιγούρες συμβολίζουν τους γονείς του. Ο πατέρας του αποζητά τη μητέρα του μα δεν μπορεί να είναι μαζί της γιατί εκείνη υπάρχει σε μια άλλη διάσταση. Το μυαλό του είναι μαζί της όμως το σώμα του όχι.

Ο René Magritte περιέγραψε τους πίνακές του, λέγοντας: «Η ζωγραφική μου είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν τίποτα. Προκαλούν μυστήριο και, πράγματι, όταν κάποιος βλέπει έναν από τους πίνακές μου, θέτει στον εαυτό του αυτή την απλή ερώτηση “Τι σημαίνει αυτό;” Δεν σημαίνει τίποτα, γιατί το μυστήριο δεν σημαίνει τίποτα, είναι άγνωστο».

Διαβάστε επίσης:

Έλενα Χατζηαλεξάνδρου: «Η επίτευξη του στόχου ήταν το ζητούμενο και η απάντηση σε όσους με αμφισβήτησαν»

Όσκαρ 2024: 5+1 ταινίες που… φλερτάρουν με το Χρυσό αγαλματίδιο (Videos)

Ο κόσμος του θεάτρου με τη ματιά της Βαρβάρας Δούκα