Η κυβέρνηση επέλεξε για μία ακόμη φορά να κάνει τον Πόντιο Πιλάτο, μπροστά σε ένα φαινόμενο γηπεδικής βίας. Και να κινηθεί με επικοινωνιακούς όρους, προσπαθώντας να τηρήσει ισορροπίες – τι είδους ισορροπίες μόνο η ίδια γνωρίζει.

Με αφορμή τα δραματικά επεισόδια στο Ρέντη, από οπαδούς συγκεκριμένης ομάδας, που είχαν ως αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό ενός αστυνομικού τιμώρησε όλες τις ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου.

Η κυβέρνηση φοβήθηκε και δεν τόλμησε να συγκρουστεί μέχρι τέλους με τους πραγματικούς υπεύθυνους των τελευταίων φαινομένων βίας και επέλεξε να διαμοιράσει τις ευθύνες.

Η κυβέρνηση προσεγγίζει μονοδιάστατα το πρόβλημα. Και θεωρεί ότι οι «τιμωρίες» αρκούν για να το αντιμετωπίσουν. Γι’ αυτό και ανακοινώνει διαρκώς τα ίδια μέτρα με κάθε τραγική ευκαιρία, χωρίς ουσιαστικά να έχει πετύχει κάτι ως τώρα, όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα. Τον ίδιο δρόμο επιλέγει και τώρα ουσιαστικά.

Η λογική των οριζόντιων μέτρων, κατά δικαίων και αδίκων, με θύμα τελικά τους απλούς φιλάθλους, αλλά και τις ομάδες, που δεν έχουν καμία ευθύνη, είναι πέρα για πέρα έωλη.

Πολύ απλά:

• Οι χούλιγκαν δεν πάνε στα γήπεδα για την ομάδα τους. Κατά κύριο λόγο έχουν το γήπεδο ως ένα ακόμα πεδίο εκτόνωσης και έκφρασης της βίαιης συμπεριφοράς. Κι αν δεν πάει στο γήπεδο δύο μήνες, θα βρει τρόπο να εκδηλώσει τη βίαιη συμπεριφορά του με άλλο τρόπο. Άρα αυτός που τιμωρείται είναι ο υγιής φίλαθλος, που αγοράζει το εισιτήριό του μόνο και μόνο για να δει ποδόσφαιρο και την αγαπημένη του ομάδα. Αυτόν η κυβέρνηση ομολογεί ότι δεν μπορεί να τον προστατέψει. Και κάθε φορά που η ίδια χάνει τον έλεγχο με τους χούλιγκαν – είτε οπαδοί, είτε παράγοντες είναι αυτοί – θα την πληρώνουν οι υγιείς φίλαθλοι.
• Το μέτρο που επιβάλλει αγώνες των εγχώριων ποδοσφαιρικών διοργανώσεων κεκλεισμένων των θυρών, εξασφαλίζει μόνο ότι δεν θα γίνουν επεισόδια μέσα στα γήπεδα για τους επόμενους δύον ομάδες. Μόνον αυτό. Αλλά τα σοβαρότερα επεισόδια δεν γίνονται μέσα στα γήπεδα. Ούτε καν με αφορμή ποδοσφαιρικούς αγώνες. Αλλά έξω και συχνά μακριά από αυτά, ενίοτε δε με αφορμή αναμετρήσεις σε άλλα αθλήματα, όπως την περασμένη Πέμπτη στο Ρέντη. Έχει την πολιτική βούληση και το σχέδιο για να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της βίας η κυβέρνηση, ή απλά κυνηγάει την ουρά της, μόνο και μόνο για να περιορίσει το πολιτικό κόστος από την ανικανότητά της;
• Υπάρχουν ομάδες στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα που δεν έχουν δώσει το παραμικρό δικαίωμα για εμπλοκή των οπαδών τους σε φαινόμενα βίας και χουλιγκανισμού. Ή που προσπαθούν να αποτρέπουν τέτοια φαινόμενα. Να κάνουν επενδύσεις σε υποδομές και στην άνοδο του αγωνιστικού τους επιπέδου. Πώς είναι δυνατόν να τιμωρούνται όλοι οι σύλλογοι και οι εταιρείες που λειτουργούν έτσι κι αλλιώς με οικονομικά κριτήρια; Όταν η τιμωρία δεν απευθύνεται κάθε φορά στον αντίστοιχο υπεύθυνο, ανακυκλώνει το αίσθημα της αδικίας και της επιλεκτικής αντιμετώπισης.

*** Στο μεταξύ, οι διαιτητές που κάνουν αποχή, δεν την αποφάσισαν γενικά και αόριστα. Αλλά επειδή δέχθηκαν απειλητικά τηλεφωνήματα. Μπορεί άραγε το κράτος να εξιχνιάσει μία (αριθμός: 1) συγκεκριμένη υπόθεση από την οποία ξεκίνησε το όλο θέμα με τους διαιτητές; Και να εγγυηθεί παράλληλα για την ασφάλεια των ανθρώπων αυτών έναντι οποιουδήποτε εγκληματικού στοιχείου (θέλει να) κινηθεί εναντίον τους; Και δω τα πράγματα είναι συγκεκριμένα επίσης.

Διαβάστε επίσης:

Κασσελάκης για Ντουντουνάκη: Η επίσημη Ελλάδα συνεχίζει να πληγώνει τους αθλητές της, όμως εκείνοι απαντούν με μετάλλια

Τα μέτρα κατά της οπαδικής βίας: Κεκλεισμένων των θυρών για δύο μήνες οι αγώνες της Super League (video)

Ανδρουλάκης: Δύο χρόνια στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – Οι νίκες και οι ήττες του (Video)