«Λογαριάζοντας χωρίς τον ξενοδόχο», λέει η σοφή λαϊκή ρήση και κάπως έτσι θα χαρακτήριζε κάποιος το ανακοινωθέν ισραηλινό σχέδιο για την μεταπολεμική Λωρίδα της Γάζας.

Στην πράξη όμως το Ισραήλ δεν έχει τον έλεγχο της κατάστασης, καθώς ο παλαιστινιακός στρατός της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ προβάλλει σθεναρή κι αποτελεσματική αντίσταση, επιφέρεντας αυξανόμενες απώλειες στην ισραηλινή πλευρά.

Λόγω της επιτυχούς απόδοσης των Παλαιστινίων στο πεδίο της μάχης, ο σημερινός πόλεμος αποτελεί γεγονός καμπή στην ιστορία του Παλαιστινιακού Ζητήματος, με προεκτάσεις και συνέπειες στο προσεχές μέλλον.

Απόδειξη της επιτυχίας των Παλαιστινίων είναι η αδυναμία του Ισραήλ να «τελειώσει» τον πόλεμο με συνοπτικές διαδικασίες, όπως συνήθιζε πριν το 2006. Σε αντίθεση με τους προηγηθέντες σύντομους πολέμους στο Παλαιστινιακό, ο τωρινός έχει κρατήσει τρεις και πλέον μήνες. Ο Νετανιάχου έχει διαμηνύσει ότι σκοπεύει να συνεχίσει να πολεμάει για έναν χρόνο ακόμη, κάτι που αποτελεί σαφή ομολογία επιχειρησιακής ανεπάρκειας, αν όχι ήττας. Προ μηνός και πλέον, ο Γάλλος πρόεδρος τόνισε στο Τελ Αβίβ ότι θα χρειαστεί 10 χρόνια για να εξουδετερώσει το υπόγειο δίκτυο σηράγγων της Χαμάς.

Παράλληλα είναι η πρώτη φορά που ο παλαιστινιακός στρατός, όχι οι αραβικοί στρατοί της Αιγύπτου ή της Ιορδανίας, πολεμάει επιτυχημένα για τρεις συνεχόμενους μήνες. Μέχρι τώρα οι Παλαιστίνιοι έβλεπαν τους στρατούς άλλων αραβικών χωρών να πρωταγωνιστούν στους πολέμους αντί για εκείνους. Σαφώς η Χεζμπολάχ του Λιβάνου κι οι Χούθι της Υεμένης συμμετέχουν υποστηρικτικά στον φετινό πόλεμο αλλά ο βαθμός εμπλοκής τους είναι ελεγχόμενος και περιορισμένης κλίμακας. Με αυτό τον τρόπο η Χαμάς κι η Ισλαμική Τζιχάντ στέλνουν μήνυμα επιχειρησιακής αυτάρκειας κι αυτονομίας με προεκτάσεις πέραν της Λωρίδας.

Είναι ακριβώς η Δυτική Όχθη που πονοκεφαλιάζει τους Ισραηλινούς, διότι μέρα με την μέρα η ανεξέλεγκτη δράση των Εβραίων εποίκων πολώνει το κλίμα και σε συνδυασμό με τον πόλεμο στην Λωρίδα οδηγεί τους Παλαιστινίους της Δ. Όχθης στην ριζοσπαστικοποίηση. Η προοπτική μιας γενικευμένης εξέγερσης των Παλαιστινίων της Δ. Όχθης παράλληλα με το μέτωπο της Γάζας θα δυσκόλευε τους Ισραηλινούς αφάνταστα και θα επιτάχυνε την συμβιβαστική λήξη του πολέμου από το Τελ Αβίβ. Επί του παρόντος οι εστίες παλαιστινιακής πολεμικής εμπλοκής από την Δ. Όχθη πολλαπλασιάζονται αυξητικά.

Κι αν οι επιτυχίες των Παλαιστινίων σε βάρος των Ισραηλινών προβληματίζουν το Τελ Αβίβ, ο προβληματισμός τους αυξάνεται από τα συνδυαστικά μέτωπα του Λιβάνου, της Υεμένης, της Συρίας και του Ιράκ. Το ενδεχόμενο περιφερειακής κλιμάκωσης του πολέμου, αν το Ισραήλ επιχειρήσει να εκδιώξει συνολικά τους Παλαιστινίους από την Λωρίδα προβληματίζει το Τελ Αβίβ το οποίο φαίνεται να είναι εγκλωβισμένο σε ένα αδιέξοδο αποφάσεων υψηλού ρίσκου.

Όλα συντείνουν στην εκτίμηση ότι αργά ή γρήγορα η ειρήνευση στην Γάζα μπορεί να επέλθει, όχι μονομερώς με όρους Τελ Αβίβ, αλλά διμερώς μέσω συμφωνίας ανακωχής μεταξύ του Νετανιάχου και της Χαμάς. Ο Νετανιάχου δυσκολεύεται να δεχθεί τον συμβιβασμό, επειδή θα σημάνει το τέλος της πολιτικής του καριέρας. Οι εξελίξεις στο μέτωπο όμως δείχνουν ότι αυτός ο πόλεμος είναι η πρώτη φορά που οι Παλαιστίνιοι διεκδικούν την ανεξαρτησία τους όχι ως κομπάρσοι αλλά ως πρωταγωνιστές.

* Ο Δρ. Ευάγγελος Βενέτης είναι ειδικός σε θέματα Ισλάμ και Μέσης Ανατολής

Διαβάστε επίσης:

Το κάρο σέρνει τ’ άλογο ή τ’ άλογο το κάρο;

Ευρωπαϊκότητα – Μπορεί η ΕΕ να συμβάλει παγκοσμίως στα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας;

Μικρές αλλαγές, μεγάλα προβλήματα