Με μια ιστορία από το παρελθόν, ο Νίκος Μπίστης απαντά σε όσους κατηγόρησαν για «μικροψυχία» τους αρχηγούς των κομμάτων της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, που δεν παρέστησαν στην κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου.

Ο Ν. Μπίστης, λοιπον, γράφει ότι «όταν πέθανε η Μελίνα Μερκούρη, εθνική καλλιτεχνης και σύμβολο, αποδεδειγμενα αγωνιστρια κατά της δικτατοριας και Υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που είχε σχετικά πρόσφατα συγκρουστει μαζί της για την συλλογή του απο αρχαία, δεν παρέστη στην κηδεία. Στην αρχή υπήρχε αντίδραση που καταλάγιασε αμέσως όταν διερευσε από κυκλους του πρώην πρωθυπουργού οτι “δεν ήθελε να ειναι υποκριτής“. Όλοι κατάλαβαν οτι έπραξε σωστά».

Ο πρώην υφυπουργός προσθέτει, μάλιστα, προς υποστήριξη της απουσίας των αρχηγών ότι «το οτι τα κόμματα και ο λαός της Αριστερας τίμησαν με άλλο τρόπο – και όχι με παρουσία στην κηδεία – τον Διονύση δεν ειναι αποτέλεσμα μικροψυχιας και εμπάθειας όπως γράφουν. Είναι ακριβως άρνηση της υποκρισίας και απόδειξη μιας αυθόρμητης αντίδρασης που έδειξε πόσο πληγώθηκε αυτός ο κόσμος από την βαθειά συντηρητική στροφή αυτού του σημαντικού καλλιτεχνη. Κάποιοι θα το ξεπέρασαν και θα πήγαν. Οι πολλοί ομως δεν πήγαν. Ήθελαν να έχουν σαν τελευταία ανάμνηση την “Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ” και όχι τον επικήδειο του πρωθυπουργου και την μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού».

Αναλυτικά, ο Νίκος Μπίστης έγραψε:

Σε αυτούς που ολοφύρονται για την απουσία της ηγεσίας και του λαού της Αριστερας από την κηδεία του Διονύση Σαββοπουλου, θέλω να θυμίσω μια Ιστορία. Όταν πέθανε η Μελίνα Μερκούρη, εθνική καλλιτεχνης και σύμβολο, αποδεδειγμενα αγωνιστρια κατά της δικτατοριας και Υπουργός του ΠΑΣΟΚ ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που είχε σχετικά πρόσφατα συγκρουστει μαζί της για την συλλογή του απο αρχαία, δεν παρέστη στην κηδεία. Στην αρχή υπήρχε αντίδραση που καταλάγιασε αμέσως όταν διερευσε από κυκλους του πρώην πρωθυπουργού οτι ” δεν ήθελε να ειναι υποκριτής”. Όλοι κατάλαβαν οτι έπραξε σωστά.

Το πως ολοι/ες εμείς που δεν μισήσαμε τα νιάτα μας θα πενθήσουμε- τον τροβαδούρο της νιότης μας ειναι υπόθεση δικη μας και του καθενα χωριστα. Τα κόμματα της Αριστερας τίμησαν με ανακοινώσεις τον Νιονιο. Το ίδιο και ο κόσμος της Αριστερας, με πόνο, πίκρα και ποικίλες αναρτήσεις στα media. Τον τιμησαν σε καθε περιπτωση περισσότερο από τα κανάλια που παρακολούθησα, όπου σε τόσα αφιερώματα, δεν βρήκαν χώρο για ένα (αρ. 1) κομματι από το Φορτηγό. Εκεί θα χάλαγε η εθνική ομοψυχία.

Το οτι τα κόμματα και ο λαός της Αριστερας τίμησαν με άλλο τρόπο – και όχι με παρουσία στην κηδεία- τον Διονύση δεν ειναι αποτέλεσμα μικροψυχιας και εμπάθειας όπως γράφουν . Είναι ακριβως άρνηση της υποκρισίας και απόδειξη μιας αυθόρμητης αντίδρασης που έδειξε πόσο πληγώθηκε αυτός ο κόσμος από την βαθειά συντηρητική στροφή αυτού του σημαντικού καλλιτεχνη. Κάποιοι θα το ξεπέρασαν και θα πήγαν. Οι πολλοί ομως δεν πήγαν. Ήθελαν να έχουν σαν τελευταία ανάμνηση την Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ και όχι τον επικήδειο του πρωθυπουργου και την μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού.

Διαβάστε επίσης

Ο Σαββόπουλος, ο επικήδειος και ο Ντίλαν

Πυκνό παρασκήνιο για τα…εγκαίνια του Δένδια

Η «ιδεολογική άγκυρα» του Σακελλαρίδη έναντι της «νέας πυξίδας» του Τσίπρα