Φαίνεται ότι  όταν πια τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο, το χιούμορ αποτελεί την τελευταία γραμμή άμυνας.

Το πρόσφατο διάστημα με τις πανευρωπαϊκές εξελίξεις από το μέτωπο της πανδημίας να προοιωνίζουν λοκντάουν και να προτείνονται μια σειρά από μέτρα, πολλοί είναι εκείνοι που προτείνουν να μην λαμβάνονται μέτρα κατά των αντιεμβολιαστών γιατί έτσι τους εξαγριώνουμε! Άλλοι πάλι υποστηρίζουν τη λήψη αυστηρών μέτρων εναντίον των μη εμβολιασμένων γιατί εξαγριώνονται οι εμβολιασμένοι. Η αλήθεια είναι ότι έχει δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος κι ότι τελικά  αυτή η υπόθεση αποδεικνύεται κάθε μέρα πολύ απαιτητικότερη από ότι υπολογίζαμε. Όλοι λίγο πολύ θεωρούσαμε ότι το εμβόλιο θα βάλει τέλος σε αυτήν την ιστορία. Και έγινε το απίθανο: βρέθηκε το εμβόλιο – ένα μοναδικό στα χρονικά, επίτευγμα της επιστήμης, παρήχθη σε χρόνους επίσης εξωφρενικούς, ένα ακόμα θαύμα τεχνολογικό και… σκόνταψε  στους αρνητές του εμβολίου! Ποιος να το περίμενε!

Η ανθρώπινη βλακεία είναι επινοητική τελικά! Όσο την υποτιμούμε, τόσο μας εκπλήσσει. Έτσι, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα συνθετότερο και απαιτητικότερο στην αντιμετώπισή του, πρόβλημα: αυτό των αρνητών εμβολιασμού. Πώς να συνεννοηθεί κανείς με έναν αρνητή εμβολίου και μάλιστα με τόσο ευφάνταστες αιτιάσεις και παραλλαγές, πώς να τον πείσεις ότι δεν πρόκειται να του αλλάξουν το σπάνιο DNΑ του, ότι δεν θα τον τσιπάρουν για να παρακολουθούν τις μοναδικές του σκέψεις, πως δεν ενδιαφέρει κανέναν η ύπαρξή του;

Δύσκολο έως ακατόρθωτο.

Το τελευταίο, ωστόσο, διάστημα, αφού προτάθηκαν όλα και απέτυχαν όλα μπροστά στην ανίκητη βλακεία που μας κτυπά ανελέητα με την μορφή του αντιεμβολιαστικού κινήματος, δημιουργήθηκε ένα αντι-κίνημα που σατιρίζει τους αρνητές. Έτσι, μέσω ενός διαβρωτικού στην κυριολεξία, χιούμορ το οποίο δεν έχει πρακτικά αποτελέσματα στους αντιεμβολιαστές -αν αντιλαμβάνονταν στοιχειωδώς το χιούμορ θα είχαν ήδη εμβολιαστεί- διακωμωδούν την τραγωδία…. των αντιεμβολιαστών .

Στο διαδίκτυο κάνουν θραύση οι διάφοροι τύποι και μορφές αρνητών γενικώς, από τον Βαρουφάκη που τον εμφανίζουν ως αρνητή του «ν», έως τον ταξιτζή που δεν ανάβει φλας για να αλλάξει λωρίδα ως αρνητή του φλας!

Το χιούμορ μέσω της υπερβολής μάς παρηγορεί απαντώντας ταυτόχρονα στην ασυναρτησία που αρνείται ποικιλοτρόπως την πραγματικότητα. Μήπως παρόμοιους αρνητές της λογικής δεν αντιμετωπίζουμε πλέον  καθημερινά την τελευταία δεκαετία, μήπως η νέα πραγματικότητα είναι οι αρνητές της πραγματικότητας;

Διαβάστε επίσης:

Πώς να μην «γκετοποιηθεί» το ιστορικό Κέντρο

Το «οξείδιο» του χρόνου

Ενότητα και ανανέωση, το νέο ραντεβού με την Ιστορία