Καλημέρα σας

Αυτή η υπόθεση Novartis άφησε πολλές απορίες και ερωτήματα που εκκρεμούν και ίσως εκκρεμούν για πάντα – αθάνατη Ελλάδα!

Αλλά άφησε κι έναν πολυεκατομμυριούχο. Νόμιμα και καθαρά, το διευκρινίζω για να μην γίνουν παρεξηγήσεις: Τον Παύλο Σαράκη, δικηγόρο και βουλευτή που εκλέχτηκε με τον Κυριάκο Βελόπουλο και τώρα είναι ανεξάρτητος.

Ο άνθρωπος συνεργάστηκε με τις αμερικανικές αρχές, έδωσε τις πληροφορίες που είχε και εισέπραξε κάπου 18 εκατομμύρια αν υπολογίζουμε σωστά τη δήλωση πόθεν έσχες που έκανε και δημοσιοποιήθηκε χθες, όπως όπλων των υπόχρεων πολιτικών προσώπων.

Το αμερικανικό δημόσιο έδωσε χρήματα και κέρδισε χρήματα. Το ελληνικό δημόσιο ακόμα παρακολουθεί και άκρη δεν θα βγάλει, κατά τα φαινόμενα.

Όλο το χρήμα που κυκλοφορεί είναι δικό μας χρήμα, για να λέμε και τα πράγματα ως έχουν…

– Αναρωτιέμαι δε πώς κατάφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τόσο αμφιλεγόμενους χειρισμούς σε αυτή την υπόθεση. Αλλά αυτά είναι καλύτερο να μας τα εξηγήσουν καλύτερα οι ίδιοι. Ο Τσίπρας ήδη άρχισε από πέρσι.

Όχι φτωχότεροι

Από τις δηλώσεις πόθεν έσχες ένα συμπέρασμα (ξανα)βγαίνει με ασφάλεια: Ότι η ενασχόληση με την πολιτική δεν σε κάνει φτωχό όπως κάποιους σε παλαιότερες εποχές. Και μάλιστα δεν εμποδίζει (sic) στο να πλουτίσει κάποιος!

Ουδέν άλλο σχόλιο, νομίζω καταλαβαινόμαστε…

Πρακτικά πράγματα για τα Τέμπη

Έχω μία απορία, ειλικρινή, βαθιά και εντελώς ακατέργαστη – όπως βγαίνει αυθόρμητα.

Αφού η κυβέρνηση δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και εφόσον υπάρχουν νομικοί, διόλου εχθρικοί προς το Μαξίμου, που λένε ότι η εκταφή σορών για ταυτοποίηση μα και τοξικολογικές εξετάσεις δεν καθυστερούν τη δίκη, γιατί δεν συντάσσεται ευθέως με το σχετικό αίτημα των συγγενών;

Να αρθούν όλες οι καχυποψίες, οι «θεωρίες συνωμοσίας», όπως τις λέει η κυβέρνηση και οι καλοπροαίρετες αμφιβολίες για το τι συνέβη και απανθρακώθηκαν τόσο άνθρωποι στα Τέμπη.

Μία απλή κίνηση θα ήταν. Θα το λάμβανε το μήνυμα η Δικαιοσύνη, η οποία λαμβάνει τις αποφάσεις της βέβαια χωρίς… παρεμβάσεις. Θα ήταν ευθύνη της Δικαιοσύνης αποκλειστικά.

Και θα είχε αντίκρισμα αυτό που είπε χθες ο Παύλος Μαρινάκης ότι η κυβέρνηση «δεν θα επιτρέψει θεσμικά έναν δεύτερο γύρο αυτής της απαράδεκτης και χυδαίας προσπάθειας εργαλειοποίησης».

Όλα τα άλλα τα ακούω βερεσέ…

– Είναι πάντως η τρίτη φορά που η κυβέρνηση δεν καταφέρνει να πείσει την κοινωνία και έρχεται η υπόθεση των Τεμπών με ορμητικό τρόπο στο προσκήνιο.

Ο Γεραπετρίτης υπ’ ατμόν, αλλά όχι τώρα

Επανέρχονται τα σενάρια για ανασχηματισμό τα τελευταία 24ωρα. Με επίκεντρο τον Γιώργο Γεραπετρίτη και τις αναγκαίες αλλαγές στο διπλωματικό επιτελείο.

Έχω μία αίσθηση και μία υποψία βέβαια.

Η αίσθηση λέει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αντιληφθεί το πρόβλημα. Και για πρώτη φορά εξετάζει σοβαρά το σενάριο να μετακινήσει τον Γεραπετρίτη, μάλλον προς το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά αυτό είναι δικό του ρίσκο, αν το αντέχει.

Η υποψία λέει ότι δεν μπορεί να κάνει αλλαγές σύντομα διότι θα δικαιώσει όλη την κριτική που έχει δεχθεί η κυβέρνηση για ναυάγιο στη Νέα Υόρκη. Θα δρομολογήσει λοιπόν τις αλλαγές σε εύθετο χρόνο, όχι πάντως μετά τις γιορτές.

Το βιβλίο του Αλέξη ως δίκοπο μαχαίρι

Επειδή ξέρω περιμένετε πώς και πώς τις κινήσεις του προέδρου Αλέξη να σας πω ότι ο Τσίπρας τα έχει βάλει σε σειρά τα πράγματα και σύντομα θα έχουμε νέα για το υπό έκδοση βιβλίο του.

Θα διαβάσετε όλες τις πληροφορίες στα σχετικά ρεπορτάζ, αλλά η δική μου έγνοια είναι άλλη: Θα λειτουργήσει άραγε θετικά αυτό το βιβλίο για τα σχέδια επιστροφής του πρώην πρωθυπουργού ή θα πάει στη συζήτηση στο παρελθόν; Θα είναι προωθητική διαδικασία όλη αυτή η φασαρία ή θα δείξει μία αφόρητη και κουραστική αυτοαναφορικότητα; Από αυτήν που παιδεύει με κάθε ευκαιρία την Αριστερά, η οποία χάνει περισσότερο χρόνο και κόπο για να πείσει ότι είχε, έχει και θα έχει πάντα δίκιο σε ό,τι κι αν κάνει.

Διότι εάν είναι μία ακόμα έμμεση ή ευθεία προσπάθεια του Αλέξη να μας πει πόσο δικαιώθηκε και πόσο ορθά τα έκανε όλα το 2015 και όσο βρέθηκε στο τιμόνι της χώρας, φοβάμαι ότι θα έχει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που περιμένει.

Ό,τι πούλησαν φτηνά, τώρα το πληρώνουν ακριβά

Έντονη κινητικότητα γύρω από τις τράπεζες και τις επόμενες εξαγορές τους καταγράφεται στα διεθνή fora, με τους Έλληνες τραπεζίτες να υπόσχονται συνέχιση της «μεγέθυνσης» σε Ευρώπη και Αμερική. Στα business plan όλα φαίνονται τακτοποιημένα: κεφάλαια υπάρχουν, οι αριθμοί «γράφουν», οι επιδόσεις είναι κοντά στα υψηλά του 2024, κι ο SSM σφυρίζει αδιάφορα για κεφαλαιακή επάρκεια.

Όμως το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται μόνο στο τι θα αγοράσουν αύριο, αλλά και στο τι πούλησαν χθες. Διότι δεν ξεχνιέται ότι προ ετών οι ίδιες τράπεζες ξεφορτώνονταν τα «ασημικά» τους έναντι ευτελών ποσών, για να σταθούν στα πόδια τους. Και τώρα, που οι ισολογισμοί είναι γεμάτοι και το ταμείο κρατάει πλεονάσματα, αρχίζουν να τα επαναγοράζουν – μόνο που αυτή τη φορά το τίμημα είναι βαρύ και το «μάτωμα» δικό τους.

Κάπως έτσι η ιστορία των ελληνικών τραπεζών μοιάζει με το γνωστό ανέκδοτο: στο πρώτο γύρο «σώθηκαν» ξεπουλώντας, στον δεύτερο «μεγαλώνουν» ξαναγοράζοντας. Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, οι λογαριασμοί καταλήγουν στον ίδιο αποδέκτη: την αγορά και τους πελάτες.

Διαβάστε επίσης:

Τα ανεξέλεγκτα μέτωπα για κυβέρνηση, το μήνυμα Καρυστιανού και ο Σαμαράς, ο Τσίπρας α λα Μάο και η αυτοεκπληρούμενη προφητεία του Γερουλάνου

Βουνό τα ελληνοτουρκικά για Μητσοτάκη, το πλατωνικό συμπόσιο της Λούκας, το οχύρωμα ΣΥΡΙΖΑ-ΝΕΑΡ για Τσίπρα, ο Δούκας βρίσκει απήχηση για το ανοιχτό συνέδριο  

Αλλαγές στο ΥΠΕΞ με άρωμα Νέας Υόρκης, ο Τσάφος και ο θλιβερός θίασος του ΥΠΕΝ, η «πατριωτική πράξη» Σαμαρά και ο Δένδιας, κοστίζει ακριβά στο ΠΑΣΟΚ η Άννα