Η σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία βρίθει παραδειγμάτων όπου κοινωνικά κινήματα γεννήθηκαν μέσα από περιόδους κρίσης, όμως η περίπτωση της Μαρίας Καρυστιανού αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση.

Η τραγωδία των Τεμπών τον Φεβρουάριο του 2023 δεν λειτούργησε μόνο ως ένα συλλογικό τραύμα για την ελληνική κοινωνία, αλλά αποτέλεσε την «κοιτίδα» για την ανάδυση ενός νέου πόλου εξουσίας, ο οποίος αμφισβητεί ευθέως τις παραδοσιακές δομές του κομματικού συστήματος. Η κ. Καρυστιανού, από φιγούρα τραγικού πένθους, μετεξελίσσεται σταδιακά σε κεντρικό πολιτικό δρώντα, εκμεταλλευόμενη το κενό εκπροσώπησης στην αντιπολίτευση και την κρίση εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς.

Από την Αναζήτηση Δικαιοσύνης στην Πολιτική Θεσμική Συγκρότηση

Η μετάβαση της Μαρίας Καρυστιανού από τον ρόλο της προέδρου του Συλλόγου «Τέμπη 2023» σε αυτόν της εν δυνάμει πολιτικής αρχηγού δεν υπήρξε ακαριαία, αλλά προϊόν μιας σταδιακής ρητορικής κλιμάκωσης. Αρχικά, η δημόσια παρουσία της εστίαζε αποκλειστικά στην ανάγκη άρσης της βουλευτικής ασυλίας και στην τιμωρία των υπαιτίων. Ωστόσο, προς τα τέλη του 2025, η ρητορική αυτή εμπλουτίστηκε με σαφείς πολιτικές αναφορές, επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη μιας «συλλογικής πολιτικής πρωτοβουλίας».

Σε μια σειρά δηλώσεων και συνεντεύξεων (Εφημερίδα των Συντακτών, ΣΚΑΪ, Kontra), η κ. Καρυστιανού παραδέχθηκε ότι το κοινωνικό κύμα συμπαράστασης οργανώνεται πλέον σε πολιτική βάση. Η ίδια αποφεύγει συστηματικά τη χρήση του όρου «κόμμα», προτιμώντας λέξεις όπως «κίνημα» ή «ένωση πολιτών», καθώς αντιλαμβάνεται ότι η λέξη κόμμα φέρει αρνητικό φορτίο στη συνείδηση των πολιτών που έχουν απογοητευτεί από το μεταπολιτευτικό σύστημα. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Ένας από τους λόγους που δεν θέλω αυτή η κίνηση να ονομαστεί κόμμα είναι επειδή παραπέμπει στο παλιό πολιτικό σύστημα… Αυτό που δημιουργείται θα είναι τελείως διαφορετικό».

Παρά ταύτα, δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι «αν το κόμμα είναι η τελική μορφή που μπορεί να πάρει ένα κίνημα… πιθανότατα θα γίνει».

Η στρατηγική αυτή αμφισημία («είναι κίνημα, αλλά μπορεί να γίνει κόμμα») εξυπηρετεί διττό σκοπό: αφενός διατηρεί την επαφή με την κοινωνική βάση που απεχθάνεται την κομματοκρατία, αφετέρου προετοιμάζει το έδαφος για την κάθοδο στις εκλογές, όταν οι συνθήκες ωριμάσουν.

 Η «Επιτροπή των Σοφών»: Δομή και Θεματικοί Πυλώνες

Το πλέον καθοριστικό στοιχείο που αποδεικνύει την οργανωμένη μετάβαση στην κεντρική πολιτική σκηνή είναι η συγκρότηση δομών που παραπέμπουν σε Σκιώδη Κυβέρνηση.

 Η κ. Καρυστιανού αποκάλυψε ότι ήδη εργάζεται μια «επιτροπή σοφών», αποτελούμενη από τεχνοκράτες και επιστήμονες, οι οποίοι επεξεργάζονται θέσεις για τη «σωτηρία της χώρας».

Οι τομείς στους οποίους δραστηριοποιείται η επιτροπή αυτή υπερβαίνουν κατά πολύ το στενό πλαίσιο της δικαιοσύνης και των μεταφορών, αποδεικνύοντας ότι η φιλοδοξία του εγχειρήματος είναι η διακυβέρνηση ή η συν-διαμόρφωση της εθνικής ατζέντας. Συγκεκριμένα, οι ομάδες εργασίας εστιάζουν σε:

• Οικονομία: Αναζήτηση μοντέλου πέρα από τη λιτότητα και την εξάρτηση.
• Εξωτερική Πολιτική & Άμυνα: Τομείς παραδοσιακά προνομιακοί για τα αστικά κόμματα, στους οποίους η κ. Καρυστιανού επιδιώκει να αρθρώσει λόγο, πιθανώς επηρεαζόμενη από τις συντηρητικές/πατριωτικές ροές που την προσεγγίζουν.
• Παιδεία και Υγεία: Πυλώνες του κοινωνικού κράτους που έχουν υποστεί φθορά.

Η ύπαρξη αυτής της επιτροπής επιχειρεί να καταρρίψει το επιχείρημα ότι πρόκειται για ένα μονοθεματικό κόμμα διαμαρτυρίας. Αντιθέτως, υποδηλώνει μια προσπάθεια δημιουργίας ενός πολυσυλλεκτικού φορέα με προγραμματικό λόγο, αν και τα ονόματα των «σοφών» παραμένουν επιμελώς κρυμμένα, τροφοδοτώντας σενάρια και φήμες.

Η Εσωτερική Ρήξη: Το Ηθικό Δίλημμα και η Διάσπαση των Συγγενών

Η πολιτική εκτόξευση της Μαρίας Καρυστιανού δεν συντελείται σε κενό αέρος, αλλά προκαλεί ισχυρές αναταράξεις στον πυρήνα της νομιμοποίησής της: την κοινότητα των συγγενών των θυμάτων. Το ηθικό πλεονέκτημα της «μάνας» αμφισβητείται πλέον ανοιχτά από άλλους γονείς, δημιουργώντας ένα βαθύ ρήγμα στο μέτωπο του «Τέμπη 2023».

Ο Νίκος Πλακιάς, πατέρας που θρηνεί την απώλεια των δίδυμων θυγατέρων του και της ανιψιάς του, έχει αναδειχθεί στον σκληρότερο επικριτή της πολιτικής πορείας της κ. Καρυστιανού. Η κριτική του δεν είναι απλώς πολιτική, αλλά βαθιά ηθική και συναισθηματική. Με δημόσιες παρεμβάσεις του, ο κ. Πλακιάς ξεκαθάρισε ότι η μετατροπή του πένθους σε κομματικό μηχανισμό αποτελεί «κόκκινη γραμμή».

Η δήλωσή του ότι «πλέον μπορείτε να ανασάνετε ελεύθερα, έρχεται ΟΞΥΟΓΟΝΟ» ήταν άκρως δηκτική, υπονοώντας ότι η πολιτική φιλοδοξία της κ. Καρυστιανού λειτουργούσε πνιγηρά για τον κοινό αγώνα. Ο κ. Πλακιάς έθεσε το ζήτημα της διάκρισης των ρόλων: «Εάν κάποιος συγγενής θέλει να εκμεταλλευτεί τη φήμη ή να πολιτικοποιηθεί, είναι δικό του θέμα… εφεξής θα κρίνεται ως πολιτικός και όχι ως συγγενής». Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Παύλος Ασλανίδης, ο οποίος ζήτησε ευθέως την παραίτηση της κ. Καρυστιανού από την προεδρία του Συλλόγου, υποστηρίζοντας ότι οι προσωπικές της επιλογές δεν μπορούν να δεσμεύουν το σύνολο των οικογενειών.

Ο Πόλεμος της Διαφάνειας και τα Οικονομικά του Συλλόγου

Η σύγκρουση δεν περιορίζεται σε ιδεολογικό επίπεδο, αλλά επεκτείνεται και στη διαχείριση των οικονομικών πόρων, ένα θέμα που η κυβέρνηση και οι επικριτές της αξιοποιούν για να πλήξουν το κύρος της. Η πραγματοποίηση ελέγχου από την ΑΑΔΕ και το ΣΔΟΕ στα γραφεία του Συλλόγου προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της κ. Καρυστιανού, η οποία έκανε λόγο για «δόλιο χτύπημα» και απόπειρα «τρομοκράτησης και φίμωσης». Αίσθηση προκάλεσε και δημόσια παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου η πρώτη μετά από πολύ καιρό που σχολιάζεται ήδη για το σκοπό της.

Ωστόσο, ερωτήματα θέτουν και οι ίδιοι οι συγγενείς. Ο Νίκος Πλακιάς αναφέρθηκε στα έσοδα από τη μεγάλη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο, αφήνοντας αιχμές για το πού κατέληξαν τα χρήματα και ζητώντας πλήρη διαφάνεια. Ο εσωτερικός αυτός «εμφύλιος» αποδυναμώνει το επιχείρημα της κ. Καρυστιανού περί «καθαρότητας» και δίνει πατήματα στους πολιτικούς της αντιπάλους να μιλούν για αδιαφανείς διαδικασίες και προσωπική ιδιοτέλεια.

Το Παρασκήνιο των Συμβούλων: Μεταφυσική και Πολιτική Στρατηγική

Ίσως το πιο σκοτεινό και αμφιλεγόμενο κεφάλαιο στην πολιτική μετεξέλιξη της Μαρίας Καρυστιανού αφορά τους ανθρώπους που τη συμβουλεύουν. Οι αποκαλύψεις του γνωστού επικοινωνιολόγου και πρώην συνεργάτη της Νίκου Καραχάλιου, ότι η κ. Καρυστιανού συμβουλεύεται μια «ερημίτισσα γερόντισσα από τη Συρία» που μιλά αραμαϊκά και μια «νεαρή αστρολόγο απόφοιτη του Χάρβαρντ» επιχειρούν να θολώσουν την εικόνα της.

Σύμφωνα με τον κ. Καραχάλιο, η «γερόντισσα» είχε τον τελευταίο λόγο για κρίσιμα ζητήματα, όπως οι ημερομηνίες και οι τοποθεσίες των συγκεντρώσεων, ενώ αποφάσισε ακόμη και για τη διακοπή της συνεργασίας με τον ίδιο τον επικοινωνιολόγο. Η κ. Καρυστιανού απέρριψε τους ισχυρισμούς ως «φαιδρούς» και προσπάθεια αποδόμησης , ωστόσο η επιμονή του Καραχάλιου και η λεπτομέρεια των περιγραφών του δημιούργησαν σκιές σοβαρότητας γύρω από το εγχείρημα.

Η Προσέγγιση με Εκκλησιαστικούς Κύκλους και το Άγιο Όρος

Πέρα από τις αναφορές σε μυστικιστικές φιγούρες, υπάρχουν απτές ενδείξεις για οργανωμένη προσέγγιση με υπερσυντηρητικούς κύκλους. Πληροφορίες θέλουν το υπό ίδρυση κόμμα να απολαμβάνει της στήριξης παραγόντων του Αγίου Όρους και εκκλησιαστικών οργανώσεων που έχουν απογοητευτεί από τη στάση της «ΝΙΚΗΣ» ή της «Ελληνικής Λύσης». Η πολυσυλλεκτικότητα του εγχειρήματος φαίνεται να βασίζεται σε ένα κράμα κοινωνικής οργής για τα Τέμπη και θρησκευτικού συντηρητισμού, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό πολιτικό μείγμα που δύσκολα κατατάσσεται στον άξονα Αριστεράς-Δεξιάς. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ, Δημήτρης Νάτσιος πριν από λίγες μέρες σε ραδιοφωνική του συνέντευξη αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο  πιθανής συνεργασίας με το κόμμα Καρυστιανού σε περίπτωση που εκείνο αναδειχθεί πρώτο στις εκλογές.

Δημοσκοπική Ανατομία: Η Δυναμική της «Αντισυστημικής Μητέρας»

Οι δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας τον Δεκέμβριο του 2025 αποτυπώνουν μια σαφή εικόνα: η Μαρία Καρυστιανού δεν είναι απλώς ένα δημοφιλές πρόσωπο, αλλά ένας εν δυνάμει ρυθμιστής των πολιτικών πραγμάτων.

Η ανάλυση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των μετρήσεων αποκαλύπτει ότι το «Κόμμα Καρυστιανού» λειτουργεί ως «πολυσυλλεκτικό σφουγγάρι». Αντλεί ψηφοφόρους από:

1. Την Αδιευκρίνιστη Ψήφο: Πολίτες που έχουν απομακρυνθεί από την πολιτική και κινητοποιούνται μόνο συναισθηματικά.
2. Την Κεντροαριστερά (ΣΥΡΙΖΑ/ΠΑΣΟΚ): Ψηφοφόροι που βλέπουν στο πρόσωπό της την αγωνιστικότητα που λείπει από την αντιπολίτευση.
3. Τη Λαϊκή Δεξιά: Συντηρητικοί ψηφοφόροι (κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα)  που ήδη έχουν μετακινηθεί πιο δεξιά από τη Νέα Δημοκρατία και  νιώθουν προδομένοι από την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε θέματα ασφάλειας και ακρίβειας και εθνικών θεμάτων

^{Η αντίδραση των κομμάτων}

Η προοπτική καθόδου της Καρυστιανού στις εκλογές έχει σημάνει συναγερμό σε όλα τα κομματικά επιτελεία, καθώς απειλεί να ανατρέψει τους σχεδιασμούς τους.

Το Μέγαρο Μαξίμου αντιμετωπίζει το φαινόμενο με εξαιρετική προσοχή. Γνωρίζουν ότι η ευθεία επίθεση σε μια χαροκαμένη μητέρα μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Ως εκ τούτου, η στρατηγική είναι διττή:

• Πολιτική Κριτική: Στελέχη όπως ο Μάκης Βορίδης τονίζουν ότι «αν κάνει κόμμα, θα κριθεί πολιτικά», αφαιρώντας της το ασυλία του πένθους.
• Θεσμική Πίεση: Οι έλεγχοι της ΑΑΔΕ και η ανάδειξη οικονομικών θεμάτων αποσκοπούν στην απομυθοποίηση της «αγγελικής» εικόνας του κινήματος.

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ: Ο Φόβος της Περιθωριοποίησης

Στον ΣΥΡΙΖΑ, η αρχική συμπάθεια έχει δώσει τη θέση της στον φόβο. Η ανάρτηση της Έλενας Ακρίτα, η οποία τόνισε ότι «στην πολιτική τίποτα δεν είναι ουδέτερο» και ότι η Καρυστιανού θα κριθεί από τις συμμαχίες της, δείχνει την ανησυχία ότι η Κουμουνδούρου θα χάσει το μονοπώλιο της κοινωνικής ευαισθησίας. Η Καρυστιανού, άλλωστε, έχει αποκλείσει κατηγορηματικά τη συνεργασία και με τον Αλέξη Τσίπρα, διαψεύδοντας τα σενάρια συμπόρευσης.

Στο ΠΑΣΟΚ, η Άννα Διαμαντοπούλου έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου νωρίς , καλώντας το κόμμα να μην διολισθήσει στον λαϊκισμό τύπου Καρυστιανού ή Κωνσταντοπούλου. Για εκείνη την δήλωση της είχε δεχθεί σφοδρή κριτική όμως εκ των υστέρων τώρα στο ΠΑΣΟΚ αρκετοί πιστεύουν ότι έβλεπε μπροστά.

Η άλλη δεξιά και οι «Μικροί» Μνηστήρες

Η Ελληνική Λύση και η ΝΙΚΗ βλέπουν στην Καρυστιανού έναν επικίνδυνο ανταγωνιστή που «ψαρεύει» στα ίδια θολά νερά της αντι-συστημικής οργής. Η Αφροδίτη Λατινοπούλου επιτέθηκε στην αντιπολίτευση για καπηλεία των νεκρών, προσπαθώντας να διαχωρίσει τη θέση της, ενώ ο Κυριάκος Βελόπουλος βλέπει τα ποσοστά του να απειλούνται άμεσα στη Βόρεια Ελλάδα.

Ο Καταλύτης της Δίκης των Τεμπών

Στις 23 Μαρτίου 2026, τα βλέμματα όλης της χώρας θα στραφούν στη Λάρισα. Η έναρξη της δίκης για την τραγωδία των Τεμπών δεν θα είναι μια τυπική νομική διαδικασία. Θα εξελιχθεί σε μια «δίκη του πολιτικού συστήματος». Με τη Μαρία Καρυστιανού όχι μόνο στο ακροατήριο αλλά και ως πολιτική αρχηγό εν αναμονή, κάθε κατάθεση, κάθε αποκάλυψη για το «μπάζωμα» ή τα «χαμένα βίντεο», θα μεταφράζεται άμεσα σε πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση.

Η αίθουσα του δικαστηρίου μπορεί να  λειτουργήσει  για πολλούς ως η de facto Βουλή, όπου θα δικάζεται η ηθική νομιμοποίηση της εξουσίας. Με δεδομένα όλα αυτά εάν το «Κόμμα Καρυστιανού» φτάσει στις κάλπες του 2026, μπορεί να αποτελέσει τον «Μαύρο Κύκνο» των επόμενων εκλογών.

Διαβάστε επίσης

Μητσοτάκης και Χέρτσογκ επισκέφθηκαν την οικογένεια του Ιωνά Καρούση, του Έλληνα φοιτητή που σκοτώθηκε στο Τελ Αβίβ

Τριμερής: «Η συμμαχία μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου αποτελεί πυλώνα σταθερότητας»

Χάρης Δούκας: Δεν ενδιαφέρει την κοινωνία ποιος θα βγει δεύτερος στις εκλογές – Διάλογος για προοδευτική πρόταση